තුන්වන පරිච්ඡේදය
දහසක් සිතුවිලි සිතුවිලි සයුරක් මැද නිදියහනට ගිය ද ගියද නිවස පිළිබඳ මතකය මා සිත දැඩි ලෙසපීඩා කරවන්නකි. නිවසේ ඇති දැඩි ප්‍රශ්න, දුක් කම්කටොලුනැද්ද විශ්ව විශ්වවිද්‍යාලයට පැමිණි මා හට එහිදී ද නිදහසේ අධ්‍යාපන කටයුතු කරගෙන යාමට නොහැකි වූයේ නිවසෙන් පාවා හරි හැටි නො ලැබූ ආදරයක් පිළිබඳ මසිතේ දැඩි වී ගිය හැඟීමකිනි.
මා හට සිහි වූයේ එක් දිනක් මා පාසල් ගොස් එන අතරමග සිදුවූ එක් සිදුවීමකි. ගොවිතැන් බත් කර දිවි ගෙවනා අපට එකල මිල මුදල් තිබුණේද දිනකට වේලකට සරිලන පරිද්දෙනි. දිනක් මා පාසල් ගොස් නිවස බලා පැමිණියේ මාගේ අසල්වැසි නෑයෙකු වූ නැගණියත් සමඟය. අප කතාබහ කරමින් ගමන් ගන්නා අතර අප අසල නතර වූයේ මෝටර් රථයකි. එහි වූයේ අපේ නැන්දනිය කි. ඇයට බෙහෙවින් මිල මුදල් වූයෙන් ඇය ඉතා අහංකාර ගති ඇත්තෙකි.
👩👧 ගෙදර නේද යන්නෙ?
👩 ඔවු නැන්දා ගෙදර තමයි යන්නෙ.
👩👧 යමු එහෙනම් මාත් එක්ක. එන්න නගින්න වාහනේට.
👩 එතකොට මෙයා?
👩👧එයාට පයින් එන්න පුලුවන්නෙ. එයා පයින් ආපුදෙන්. අපි යමු ඉක්මනට. පරක්කු වෙලා තියෙන්නෙ.
👩 හා ඉන්න නැන්දෙ. මන් යනවා අනේ ඔයා එන්න එහෙනම්.
👧 හරි මන් එන්නම්. ඔයාලා පරිස්සමෙන් යන්න
එදින මා පාර මග දමා යාම මහත් වේදනා ගෙන දෙන්නක් වූයේ මුදල් නොමැති නිසාවෙන් මග දමා යාමට තරම් මිනිසුන් කුරිරු වීමට තරම් ගති ඇත්තවුන්ට තරහ සිතිනි.
No comments:
Post a Comment