මතකය

තනිකම, පාළුව රජයන,

සැඳෑ හෝරාවක,

මතක අතරින් සැරිසරද්දී..

අතීතයේ මතක ගොන්න 

එකිනෙක,

දෑස් ඉදිරියේ රටා මවද්දී,

දුක් වී ද යත්, සතුටු වී ද යත්,

නොහැඟේ...

ආ ගමන් මගේ 

සතුටක් නැතුවාම නොවේ,

නමුදු,

සතුට පරයා දුක ඉස්මතු වී

නෙත් බොද වී 

යාම නවත්වන්නේ 

කෙළෙසකද?

කියා දෙන් මට....

                                                      දිනූ ✍️